กลอนผวน ชวนขำ

(1)

ครอกันใหน คีดน ไมจริงหมี
ไดยังงี ชอกบ่วย ไทได้หมี
ครันหรือใก ทะจี่ ใมห่วงยี
ละใครแน้ว จ่วยชะ เห็นฉันใป้
ยนมีอคาก ค้างเขียง ดี่ทุกไท้
มีมีไหน่ ต่าฝ้อง เช็นยากใข่
มากลำแบ้ อยอยถ่า เจ็นเยือกใย
นนแหละคี่ ทันฉี่ ฝาฝันเห้า

(2)
ครู้จะใร ใปลเจี่ยว รุ่นไอไอ้
ครุ่นจะใว คริดคุ่น เม่าใครลี
คราจะให ใดจวง เท้าแสนศรี่
เม้าใครขี คากยง เม่าสูญปลัน
มากลำบัน หนคา มาเยียวยา
มารักษา ใดจวง เอาสุดหงัน
เที่ยวเปล่าปลั้ง เซ้าศรึม เด้าปวดรัน
เช่หว่าหวัง ไอระ ตี้ฉันนัว


...แปลกลับ...

(1)
ใครกันหนอ คนดี มีจริงไหม
ดียังไง ช่วยบอก ทีได้ไหม
ใครหรือกัน ที่จะ มีห่วงใย
แล้วใครนะ จะช่วย ให้ฉันเป็น
อยากมีคน เคียงข้าง ได้ทุกที่
ไม่มีหนี ต้องฝ่า ใช่ยากเข็น
แม้ลำบาก อย่าถอย ใจเยือกเย็น
นี่แหละคน ที่ฉัน เฝ้าฝันหา

(2)
ใครจะรู้ เปลี่ยวใจ ไร้ไออุ่น
ใครจะวุ่น ครุ่นคิด มีใครเล่า
ใครจะหา ดวงใจ ที่แสนเศร้า
มีใครเข้า คงยาก มันสูญเปล่า
มันลำบาก หาคน มาเยียวยา
มารักษา ดวงใจ อันสุดเหงา
ทั้งเปล่าเปลี่ยว ซึมเศร้า ดันปวดเร้า
ชั่งว้าเหว่ อะไร ตัวฉันนี้

By Imagineverend
(เคยโพสต์ในเว็บบอร์ด klonthaiclub.com)